Druk 3D w sporcie znajduje już od jakiegoś czasu poczesne miejsce. W dziedzinie, w której znaczenie mają niekiedy tysięczne sekundy i minimalne różnice, wciąż poszukuje się wsparcia w technologii, która nierzadko przecież może zaważyć na ostatecznym wyniku.
I choć wciąż w sporcie najbardziej cenimy talent, pracę i determinację zawodników, to nie jest tajemnicą, że za ich sukcesem stoi nie tylko sztab ludzi, ale również stosowanie nowoczesnych technologii, takich jak 3D.
Druk 3D w sporcie i materiały
W drukowaniu 3D stosuje się obecnie ogromną ilość różnego rodzaju materiałów o różnych (pożądanych w danym sporcie lub też w danym przypadku) właściwościach. Materiały te, nazywane filamentami, mogą być odporne na naciski, naprężenia i uderzenia. Stosowanie druku 3D w wytwarzaniu krótkich, limitowanych serii, nie jest tu problemem, podczas gdy wytworzenie ich przy użyciu tradycyjnych metod byłoby nieopłacalne.
Wykorzystanie druku 3D w sporcie
Druk 3D w sporcie ma szerokie zastosowanie. Wykorzystuje się go do produkcji pojedynczych elementów sprzętów sportowych, a także do tworzenia spersonalizowanego obuwia sportowego. Co więcej, druk 3D może być również stosowany w produkowaniu elementów służących zwiększeniu efektywności treningu.
Przyjrzyjmy się temu bliżej.
Druk 3D w sporcie a sprzęt
Druk 3D w sporcie wykorzystuje się zarówno do tworzenia całych sprzętów sportowych, jak i ich elementów.
Na przykład:
- Komponenty do paralotni i rowerów,
- Nagolenniki piłkarskie,
- Ochraniacze na zęby,
- Kaski piłkarskie,
- Rękojeści w pistoletach pneumatycznych,
- Opony rowerowe.
Zobacz jak wykorzystać przemysłowe drukarki 3D sprawdzając możliwości jakie daje druk 3D na zamówienie.
Bezpowietrzne opony rowerowe 3D
K-AMUG, południowokoreańskie stowarzyszenie, zaprezentowało prototyp lekkich, bezpowietrznych opon rowerowych powstałych przy użyciu drukarki 3D. Produkt ten ma duże szanse znaleźć zastosowanie wśród profesjonalistów. Opracowana prze K-AMUG metoda produkcji pozwala na zmniejszenie masy opony (1,89 kg) aż o 17% w porównaniu do standardowej opony (2,27 kg).
Jak zapewniają projektanci, opony takie pozwolą na uzyskanie lepszych wyników w sporcie niż w przypadku konwencjonalnych rozwiązań. Dodajmy jeszcze, że bezpowietrzna opona została wyprodukowana z elastycznego TPU, a jej wypełnienie stanowi kratownica, która utrzymuje odpowiednią wytrzymałość i sprężystość opony. Jej wymiary to 700 mm średnicy na zewnątrz, 622 mm średnicy wewnątrz koła i 20 mm szerokości.
Druk 3D w sporcie. Obuwie
Ciekawe zastosowanie druku 3D w sporcie przedstawił między innymi Luc Fusaro, który w swojej pracy dyplomowej, obronionej na Royal College of Art in London, zaprezentował buty dla sportowców wykonane w technologii 3D. Tworzy się je dla konkretnej osoby. Składają się z jednej części i są idealnie dopasowane do stopy. Zdaniem projektanta, buty takie mają poprawiać efektywność biegacza aż o 3,5%. Sportowe buty 3D wykonane zostały z nylonu (proszku poliamidowego) i są bardzo lekkie. Jeden but waży zaledwie 96 g.
Druk 3D w sporcie a treningi
Technologię 3D wykorzystuje się obecnie między innymi do produkcji akcesoriów, które pomagają poprawić technikę gry w tenisa.
A oto one:
- Double net, siatka, którą umieszcza się powyżej standardowej siatki na stole. Pomaga ona sportowcom poprawić precyzję w odbijaniu piłki.
- Ping phone, element utrzymujący smartfon zawodnika w czasie filmowania jego gry, co pozwala w następnym kroku na analizę jego techniki.
- Tester bat, urządzenie służące kontroli przyczepności okładziny znajdującej się po obu stronach rakietki (dodajmy tu, że przepisy Międzynarodowej Federacji Tenisa Stołowego dokładnie określają wymagania dotyczące gładkości powierzchni tych okładzin, a Tester bat to sprzęt, który został uznany jako oficjalne narzędzie do oceny rakiet sportowców).
Zobacz też jak druk 3D pomógł stworzyć lepszy rower spinningowy.
Druk 3D w sporcie osób z niepełnosprawnościami
Druk 3D okazuje się niezastąpiony także w sporcie osób z niepełnosprawnościami, gdzie indywidualne dopasowanie sprzętu odgrywa niekiedy kluczową rolę. Najlepszym przykładem zastosowania tej technologii jest przypadek triatlonisty Floriana Jouanny, niemal całkowicie sparaliżowanego sportowca, który ukończył ekstremalne zawody Ironman.